Około 40 km od Suczawy w północno-wschodniej Rumunii, kościół Arbore uważany jest za najbardziej reprezentatywny dla mołdawskiej sztuki bizantyjskiej, jest uważany za najbardziej reprezentatywny dla bizantyjskiej sztuki mołdawskiej, który wraz z freskowanymi kościołami na zewnątrz, jest częścią Światowego Dziedzictwa Unesco od 1993 roku.
Kościół Arbore, wpisany na listę światowego dziedzictwa Unesco .
Budynek pochodzi z 1503 roku, kiedy to Luca Arbore, doradca króla Stefana Wielkiego i wpływowy bojar na dworze, wybudował kościół, który miał służyć jako kaplica dla książęcej szlachty, a poświęcony został św. Janowi Chrzcicielowi.
Mniejszy od pozostałych czterech kościołów Bukowiny (Voronet, Moldovita , Humor i Suceavita), Arbore został zbudowany, według znawców tej dziedziny, z inicjatywy bojara, czyli szlachetnego słowiańskiego właściciela ziemskiego, w przeciwieństwie do innych, które zostały opłacone przez książąt dysponujących większymi środkami. Jedną z różnic jest to, że przestrzeń przed nawą, pronaos, jest mniej oświetlona. Kolejną różnicą jest to, że nie posiada kopuły, a wynika to z faktu, że to osoba niereligijna była jej promotorem. W krypcie znajduje się grób Luca Arbore
.
Freski zostały namalowane w 1541 r. przez Dragoşa Comana z Iasi , a osobliwością jest tonacja różnych zieleni, które nadają ton chromatyczny, w przeciwieństwie do błękitów i ochr innych kościołów, tworząc wielkie kontrasty, które służą do zaznaczenia świateł i cieni postaci.
W rzeczywistości zieleń używana do barwienia elementów roślinnych jest uważana za unikalną na świecie, podobnie jak błękit Voronet, zielono-czerwona Sucevita, żółta Moldovita i czerwona Humor. Mistrzowie malarstwa zabrali sekret tworzenia zieleni Arbore do swoich grobów, a dziś na cmentarzu kościelnym możemy zobaczyć piętnaście naczyń, w których powstawały różne odcienie zieleni.
Wewnątrz kościoła możemy zobaczyć wizerunek cesarza rzymskiego Konstantyna Wielkiego, natomiast na zewnątrz znajdują się miniaturowe elementy z Żywotów Świętych oraz sceny biblijne na południowej fasadzie. Sceny z Księgi Rodzaju widoczne są również na przyporach ściany zachodniej